Sieci widmo – from waste to wear

Sieci rybackie, które na skutek nieszczęśliwego wypadku zerwały się i swobodnie podryfowały w morską toń nazywamy „sieciami widmo“. Nie muszą jednak pozostać nikomu niepotrzebnym odpadem – wyciągnietę z morza stają się źródłem recyklingowanego surowca do producji wielu przedmiotów codziennego użytku.

Zagubiony sprzęt rybacki to statystycznie zaledwie 1% wyposażenia łodzi. Z pozoru niewiele, ale we wszechoceanie dryfuje ponad 640 tysięcy ton zagubionego sprzętu. Aby wyrównać szalę, po drugiej stronie wagi potrzeba 6 100 płetwali błękitnych. Co gorsza, współczesne sieci rybackie zbudowane są z tworzyw sztucznych, co czyni je niesamowicie wytrzymałymi i odpornymi na rozkład naturalny. Utrzymują się w wodzie wiele lat i stanowią długotrwałe zagrożenie dla ekosystemów morskich. Dlaczego sieci widmo są tak niebezpieczne? Wodne stworzenia nieświadomie wpływają do swobodnie dryfujących sieci, a stamtąd nie ma już dla nich drogi ucieczki. Drapieżniki, skuszone łatwą zdobyczą uwięzionych ryb, stają się następnymi ofiarami śmiertelnej pułapki. Cykl ten wielokrotnie się powtarza, pozbawiając życia setki morskich mieszkańców. Sieci widmo stanowią zagrożenie również dla nurków, którzy podczas ekspedycji wpadają w plątaninę sztucznego tworzywa. Ich obecność nie jest bez znaczenia nawet dla mieszkańców lądu. Z upływem czasu sieci rozpadają się na coraz mniejsze kawałki. Drobne elementy ulegają degradacji do mikroplastiku, ten zaś zostaje spożyty przez organizmy morskie i włączony w łańcuch troficzny, na końcu którego znajduje się człowiek. Materiały, które „pompujemy” do środowiska naturalnego, powracają do nas jako odpad lub trudny do wykrycia mikroplastik, tworząc efekt błędnego koła.

Wystawa prezentuje działalność Stowarzyszenia Ghost Diving Poland, które, wspólnie z organizacją Healthy Seas, z pomocą nurków-wolontariuszy oczyszcza morza i oceany z porzuconych sieci widmo. Zwracamy uwagę na cykl życia sieci – odpad wyciągniety z morza nie może zwyczajnie zmienić miejsca składowania. Zgodnie z ideą gospodarki cyrkularnej, musi stać się mającym utylitarne znaczenie surowcem. Prezentujemy drogę, którą pokonuje sieć, aby zostać ponownie włączona w obieg w nowej formie.

Powstający z sieci półprodukt – econyl – znakomicie sprawdza się w produkcji odzieży funkcjonalnej, dywaników samochodowych, dywanów, strojów kąpielowych lub zabawek. Zobaczcie, dotknijcie i poczujcie surowiec na każdym etapie jego podróży od odpadu do użytecznego przedmiotu. 

Wystawa powstała we współpracy Centrum Nauki Experyment i fundacji Ghost Diving. 

#bio#środowisko#recykling#woda#mikroplastik#odpowiedzialnie#zanieczyszczenie#upcykling#zeroodpadów#przyszłość#dobrostan#zmiana#wystawaedukacyjna#morze#bałtyk#ekologia